Ҳофизи Шерозӣ. ҚАСОИД

Ҳофизи Шерозӣ. ҚАСОИД

Дар ситойиши шоҳ шайх Абӯисҳоқи Инҷӯ

Сапедадам, ки сабо бӯйи лутфи ҷон гирад,

Чаман зи лутфи ҳаво нукта бар ҷинон гирад.

Ҳаво зи накҳати гул дар чаман тутуқ бандад.

Уфуқ зи акси шафақ ранги гулситон гирад,

Навои чанг бад-он сон занад салоҳи сабӯҳ.

Ки пири савмаа роҳи дари муғон гирад.

Ниҳоли шаб, ки кунад дар қадаҳ сиёҳии мушк.

Дар ӯ шарори чароғи саҳаргаҳон гирад.

Шаҳи сипеҳр чу заррин сипар кашад дар рӯй,

Ба теғи субҳу амуди уфуқ ҷаҳон гирад.

Ба рағми зоғи сияҳ шоҳбози зарринбол,

Дар ин муқарнаси зангорӣ ошён гирад.

Ба базмгоҳ чаман рав, ки хуш тамошоест,

Чу лола косаи насрину арғавон гирад.

Чу шаҳсавори фалак бингарад ба ҷоми сабӯҳ,

Ки чун ба шаъшааи меҳр Ховарон гирад.

Муҳити шамс кашад сӯйи хеш дурри хушоб,

Ки то ба қабзаи шамшери зарфишон гирад.

Сабо нигар, ки дамодам чу ринди шоҳидбоз,

Гаҳе лаби гулу гаҳ зулфи зимрон гирад.

Зи иттиҳоди ҳаюлову ихтилофи сувар

Хирад зи ҳар гули нав нақши сад бутон гирад.

Ман андар он, ки дами кист ин муборак дам,

Ки вақти субҳ дар ин тира хокдон гирад?

Чӣ ҳолат аст, ки гул дар саҳар намояд рӯй,

Чӣ оташ аст, ки дар мурғи субҳхон гирад?

Чӣ партав аст, ки нури чароғи субҳ диҳад,

Чӣ шӯъла аст, ки дар шамъи осмон гирад?

Чаро ба сад ғаму ҳасрат сипеҳри доирашакл,

Маро чу нуқтаи паргор дар миён гирад?

Замири дил накушоям ба кас маро он беҳ,

Ки рӯзгор ғаюр асту ногаҳон гирад.

Чу шамъ ҳар кӣ ба ифшои роз шуд машғул,

Басаш замона чу миқроз дар забон гирад.

Куҷост соқии маҳрӯйи ман, ки аз сари меҳр,

Чу чашми масти худаш соғари гарон гирад.

Паёме оварад аз ёру дар паяш ҷоме

Ба шодии рухи он ёри меҳрубон гирад.

Навои маҷлиси моро чу бар кашад мутриб,

Гаҳе Ироқ занад, гоҳе Исфаҳон гирад.

Фариштае ба ҳақиқат сурӯши олами ғайб,

Ки равзаи карамаш нукта бар ҷинон гирад.

Сикандаре, ки муқими ҳарими ӯ чун Хизр,

Зи файзи хоки дараш умри ҷовидон гирад.

Ҷамоли чеҳраи ислом Шайх Абӯисҳоқ,

Ки мулк дар қадамаш зеби бӯстон гирад.

Гаҳе, ки бар фалаки сарварӣ уруҷ кунад,

Нахуст пояи худ фарқи Фарқдон гирад.

Чароғи дидаи Маҳмуд он, ки душманро